Why I (don’t) love Mama Tandoori
Mama Tandoori is een bestseller. Daar is geen twijfel over
mogelijk. Het is een boek in proza stijl geschreven. Een hilarische en
ontroerende roman over de excentrieke Indiase moeder van de schrijver, Ernest
van der Kwast. Zijn droge humor beschrijft eigenlijk een heel tragisch verhaal.
De absurde situaties die in het gezin voorkomen, zorgen ervoor dat je het boek
in een ruk uit leest. In mijn betoog zal ik vertellen waarom dit boek een
bestseller is. Hierbij gebruik ik een paar van de 17 elementen die bestsellers
zouden moeten bevatten volgens het opinietijdschrift De Groene Amsterdammer.
Tijdens het lezen krijg je al snel in de gaten dat de
personages te lijden hebben onder het extreme karakter van de moeder, ’ Mama
Tandoori’. Zij is als jonge vrouw met een enorm liefdesverdriet naar Nederland
gekomen en als verpleegster gaan werken. Het is een verknipte en gestoorde
vrouw die een aantal dwangneuroses heeft: het kopen van iedere aanbieding en
het verzamelen van versleten huisvuil wat in haar ogen nog bruikbaar is en wat
ze ooit mee zou kunnen nemen naar India. Het is ook een erg dominante vrouw.
Ondanks het feit dat haar man een goed salaris heeft wil zij weinig tot niets
uitgeven. (De hoofdpersoon lijdt aan grote innerlijke conflicten en heeft een
buitensporig karakter)
Het verhaal roept al snel gevoelens op. Je krijgt vooral erg
veel medelijden voor haar echtgenoot en haar zonen. Haar wil is wet en zij hebben
een lastig en vermoeiend leven. De zoon beschrijft zijn moeder in het boek als
volgt; ‘In een ander leven zou ze een dictator zijn geweest, een despoot die de
geschiedenisboeken zou halen.’ (De lezer krijgt gevoelens voor de karakters)
Vooral de kinderen worden ook erg op de proef gesteld,
aangezien de moeder erg veel van hen vraagt. Zij stellen haar teleur en zij
laat dat ook heel duidelijk merken. De verwachting van de lezer is dan, dat aan
het eind van dit verhaal, de kinderen en echtgenoot ook behoorlijk verknipt
zullen zijn. (De verwachting is dat het verhaal niet goed af zal lopen)
Je merkte ook wel dat de ik-persoon (de schrijver) het graag
anders had gewild, maar met humor, tegen cynisme aan soms, zijn levens verhaal
van een afstand bekijkt en er daardoor mee om kan gaan. Pas aan het eind van
het verhaal wanneer hij in de ogen van zijn eigen pasgeboren zoontje kijkt voel
je zijn pijn. (Show, don’t tell)
Elk conflict beschreven in het boek heeft de moeder
gewonnen. Op een absurde manier gaat ze de strijd aan met iedereen die haar in
de weg staat. Lukt het verbaal niet te winnen, dan pakte ze haar deegroller en
slaat ze er op los tot ze gelijk krijgt. De moeder laat in het verhaal
eigenlijk geen ruimte voor tegenstand. De andere personages kunnen niet tegen
de moeder op. Dit maakt dat het hele verhaal eigenlijk een groot conflict is. Niet
alleen met de personagers in het gezin, maar ook alle personages in de omgeving
ondervinden haar probleem. Het gaat uiteindelijk zover dat mensen zich gaan
verstoppen op het moment dat ze haar zien. Afkeur hing als een zwerm insecten
om haar heen, maar dat deerde haar niet. (In het verhaal gaat het om conflicten
en de karakters worden erg op de proef gesteld)
Andere goede kenmerken van een bestseller vind je ook in dit
boek. Ten eerste spreekt de titel erg aan en past goed bij het verhaal. Je
begrijpt hem pas na het verhaal gelezen te hebben. Ook de omslag is goed; de rode
en felle kleur in combinatie met de hete peper staan voor haar karakter. Ten
tweede is het boek erg gedetailleerd geschreven. Er zijn geen vage locaties,
maar de setting is erg duidelijk.
Het is een zeer grote uitdaging voor de lezer sympathie te
vinden voor de moeder. Door de humor in dit verhaal, is het echter meer lach
dan traan. Dat maakt dit boek een bestseller.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten