zaterdag 2 november 2013

Verleidingstruc Moenen

Loverboy Moenen
Er zijn eerst een paar belangrijke eigenschappen waaraan iedere loverboy moet voldoen om succes te hebben in het versieren van zijn slachtoffers. Allereerst mag de naam absoluut niet ouderwets zijn. Moenen kan dus echt niet. Dit is een grote afknapper en de eerste indruk is echt erg belangrijk. Verder moet de ontmoeting zo spontaan mogelijk overkomen. Dus niet met een slappe openingszin zoals;
< ‘Deed het pijn?’
> ‘Wat?’
< ‘Toen je uit de hemel kwam vallen’
Dit is ook niet charmant en nodigt totaal niet uit voor een verder gesprek. Probeer niet over te komen als de player, maar zeker ook niet als de onervaren sukkel. Probeer een goede middenweg te vinden.

En dan nu de praktijk. Het eerste afspraakje is het belangrijkst. Je kan je slachtoffer inpalmen en haar eigenlijk al meteen verliefd op je laten worden.  Het beste kun je je slachtoffer mee uit eten. Je moet je gedragen als een echte heer en vooral veel interesse in haar tonen. Graag over haar willen praten enzovoort. Na het diner vooral niet te opdringerig doen qua mee naar binnen willen. Blijf netjes en laat haar zien dat je haar echt leuk vindt en wil dat de relatie gaat werken. Vervolgens moet je het langzaam opbouwen. Veel met haar winkelen en haar veel trakteren. Kortom alles betalen! Na een paar maanden zal ze helemaal weg van je zijn en kun je eigenlijk bijna alles aan haar vragen. Ze zal iets terug willen doen aangezien jij haar zoveel hebt gegeven. Doel bereikt!

woensdag 30 oktober 2013

Recensie 'Isabelle'

Titel: Isabelle
Auteur: Tessa de Loo
Uitgever: Noordhoff Uitgevers BV, Groningen/Houten 2012
Pagina’s: 85

Samenvatting
Op een dag verdwijnt de beroemde actrice Isabelle Amable. Er wordt in de bossen van de Auverge zeer nauwkeurig naar haar gezocht,  maar zonder resultaat. De aandacht verflauwt en de zoektocht wordt uiteindelijk gestaakt. Er zijn verschillende personen ondervraagd, maar een gesprek met de lelijke Jeanne Bitor wordt zo snel mogelijk afgehandeld. Zij woont in een bouwvallig huis en werkt in het dorpscafé 'La Truite Dorée'. In haar vrije tijd schildert ze vooral dood en verval. Voor haar nieuwe werk heeft ze de mooie Isabelle ontvoerd om de aftakeling van de mens te schilderen. Ze wordt gedreven door jaloezie, vanwege haar eigen lelijkheid en de schoonheid van Isabelle. Jeanne wil Isabelle laten verhongeren en deze raakt daardoor helemaal uitgeput. De schilderes wil niet met haar 'model' praten maar Isabelle toont zich in haar geïnteresserd. Jeanne voelt zich hierdoor zeer gevleid. Zij voert voor het eerst van haar leven een klaagzang op over haar lelijkheid en haar ideeën over schoonheid.

Isabelle probeert het vertrouwen van Jeanne te winnen door te vertellen over de moeilijkheden, waar zij door haar schoonheid tegenaan loopt. Zij vertelt over de vernederende huwelijksrelaties en het misbruik door haar stiefvader. Jeanne krijgt zelfs medelijden met haar slachtoffer. Ze hoopt dat Isabelle bij haar wil blijven.  zodat ze haar problemen met iemand kan delen. Ze verleent Isabelle enkele gunsten.
De enige die nooit de moed heeft opgegeven in de zoektocht naar Isabelle, is Bernard Buffon. Hij is onderwijzer in het dorp waar Isabelle ooit gelogeerd heeft. Bernard werd vroeger altijd gepest vanwege zijn dikke figuur, dat aan een schildklieraandoening te wijten is. Deze pesterijen liepen zo uit de hand, dat ze hem in een waterton geduwd hebben. Isabelle en haar vader hebben hem toen gered. Sindsdien is hij idolaat van de actrice. Hij weet van een jeugdvriendin van Isabelle dat zij een gelukkige jeugd heeft gehad en verloofd is met Jean-Pierre.

Bernard merkt in het dorpscafé dat Jeanne steeds vrolijker wordt en dat vindt hij verdacht. Hij praat met haar over Isabelle. Jeanne ontdekt dat Isabelle over haar privé-leven gelogen heeft. Het blijkt dat ze helemaal niet onder haar schoonheid lijdt. Bij thuiskomst besluit Jeanne om Isabelle weer onder streng regime te stellen. Isabelle acteert huilbuien en smeekbedes, maar Jeanne is niet onder de indruk. De volgende ochtend ziet zij dat Isabelle zich heeft opgehangen. Geschokt door het verlies van haar 'vriendin', verbrandt ze al haar schilderijen en loopt weg.

Op dat moment bezoekt Bernard het huis van Jeanne en hij ontdekt Isabelle. Het blijkt dat zij haar ophanging heeft geacteerd. Dat had bijna een fatale afloop. De twee pitbulls van Jeanne hadden namelijk de kisten, waarop ze stond, omgegooid. Bernard bevrijdt haar. Isabelle wil niet dat Jeanne gestraft wordt en Bernard kan dat niet begrijpen. Zijn verering voor Isabelle is verleden tijd. Hij besluit een zoektocht naar Jeanne te starten, omdat hij gefascineerd is door haar lelijkheid en benieuwd is naar haar beweegredenen voor de ontvoering.

Recensie

Isabelle

Auteur informatie
Tessa de Loo, geboren in 1946, is het pseudoniem van Tineke Duyvené de Wit. Men kent haar vooral van haar verhalenbundel De meisjes van de suikerwerkfabriek (1983). Ze heeft iedere twee jaar wel een roman, novelle of verhalenbundel geschreven, zoals; Meander, Het rookoffer (boekenweekgeschenk 1987), Isabelle (1989), De tweeling (1993), De zoon uit Spanje (2004), Daan (2010) en Verraad me niet  (2011).
De relatie tussen mannen en vrouwen, liefde, schoonheid en jaloezie zijn eigenlijk altijd de onderwerpen van haar werk, maar de laatste twee boeken gaan over een geliefde hond en over de bijna dodelijke ruzie tussen twee broers.
Tessa de Loo sleepte diverse prijzen in de wacht. Voor De tweeling ontving ze een Duitse prijs, omdat het boek de verstandhouding tussen het Duitse en Nederlandse volk verbeterd zou hebben. Tessa de Loo woont en werkt in Portugal. 
Isabelle is twee keer verfilmd, in 2001 door Tim Oliehoek en tien jaar later door Ben Sombogaart. Dit boek laat je erg nadenken over of het belangrijk is hoe je er uit ziet. Het boek laat je je verplaatsen in de jaloezie en woede van iemand die altijd vernederd en buitengesloten is en ook in het slachtoffer.  De boodschap van het boek is vooral dat het niet leuk is om lelijk te zijn, maar wanneer je erg knap bent het ook enorme problemen met zich mee kan brengen. Ik had verwacht dat het een erg spannend en vlot verteld boek zou zijn.
Voor iemand die van spannende boeken houd is ‘Isabelle’ echt een aanrader. Isabelle is een heel vlot verteld verhaal met een aantal wendingen die je zullen verbazen. Die wendingen maken het verhaal spannend. Ook de erg realistische personen maken het verhaal geloofwaardig en lopen de rillingen soms over je rug als de lelijke Jeanne beschreven wordt. Wat erg knap is in dit boek dat de spanning niet wordt gecreëerd door informatie wat in de meeste boeken het geval is, maar slechts door die wendingen en de manier van vertellen. Het boek een open einde waardoor je nog een tijdje blijft nadenken over het verhaal en hoe het nu zal zijn afgelopen met Jeanne.
Verder is het boek erg makkelijk te begrijpen. Het verhaal is chronologisch verteld en het taalgebruik is makkelijk. Er zitten echter wel een paar perspectiefwendingen in, maar deze worden door hoofdstukken goed aangegeven. Doordat het boek niet zo veel bladzijdes heeft kan het verhaal niet echt sterk en uitgebreid verteld worden. Een groot voordeel hier van is wel dat het geen saai en langdradig verhaal wordt en je het eigenlijk in één ruk uitleest. Ook is het een erg origineel onderwerp, dat mooi tegenover lelijk en die jaloezie. Daar zijn niet zoveel boeken over te vinden.
‘Isabelle’ is kortom gewoon een goed boek. Ik raad het iedereen aan, omdat het spannend, realistisch, duidelijk, origineel en bovendien erg goed verteld is! Mijn verwachtingen zijn uitgekomen. Ik heb het boek er slechts twee keer bij moeten pakken en vond het erg jammer toen het verhaal afgelopen was.
Titel: Isabelle
Auteur: Tessa de Loo
Uitgever: Noordhoff Uitgevers BV, Groningen/Houten 2012
Pagina’s: 85


Geschreven door Annabel van der Horst

dinsdag 21 mei 2013

Marthe Jacobs van Tim Krabée


Wij hebben Marthe Jacobs gelezen van Tim Krabée

De belangrijkste personen in het boek zijn Emile Binnenbaum, Willem Reiff en Marthe Jacobs.
- Emile Binnenbaum is degene door wiens ogen je het verhaal leest. Het is een in zichzelf gesloten jongen/man die erg over zich heen laat lopen. Hij fantaseert alles, maar maakt niks ervan waar. Eigenlijk faalt hij een beetje in het leven.
- Willem Reiff is één van de beste jeugd vrienden van Emile. Het is stoere jongen/man die juist voor zichzelf opkomt, weet wat hij wilt en erg succesvol is in het leven. Eigenlijk is hij het tegenovergestelde van Emile.
- Marthe Jacobs is het meisje waarom het boek gaat. Het gedichtje “Pasgeboren Girafje”,  de roman “een meisje uit mijn jeugd”, alles in het verhaal draaide eigenlijk om haar. Ze is de jeugdliefde van Emile, maar uiteindelijk de “vriendin” van Willem, omdat hij wel het lef heeft haar mee te nemen. Hier komt dus ook de titel vandaan. Qua persoonlijkheid weet je eigenlijk niet veel van Marthe. Ik vind haar een beetje een apart meisje die vooral niet teveel wilt opvallen.

Het personaal perspectief, hij verteller, ligt bij Emile Binnenbaum. Je leest het boek dus vanuit zijn ogen. De eerste ontmoeting van hem neemt plaats in Schoorl, hier is hij nog zestien. De rest van de ontmoetingen vinden plaats in Amsterdam. Als de roman van Reiff uitkomt is Emile zestig jaar oud. De vertelde tijd verstrekt dus over ongeveer vierenveertig jaar. De belangrijkste open plek in het boek, die eigenlijk niet wordt opgevuld, is of Marthe nou weet dat het gedicht “Pasgeboren Girafje” over haar gaat en waarom ze zelfmoord heeft gepleegd. Aan het einde van het boek komt Marthe nog langs Emile, terwijl zij al dood is. Hier verteld ze dat ze wel zeker wist dat het gedicht over haar ging en wat er op de dag van haar zelfmoord gebeurt is. Je weet echt niet of dit de waarheid is, of weer één van Emile’s vele fantasieën.

Het thema van het boek is onmogelijke liefde. Bij de eerste ontmoeting is Emile al zestien en Marthe nog maar negen. Bij de tweede ontmoeting is Emile een zesde klasser en Marthe een eerste klasser. Bij de derde ontmoeting is Marthe veertien en heeft Emile al een seksuele relatie met Therese. Bij de laatste ontmoeting  is leeftijd niet meer relevant, maar pikt Reiff Marthe in.

We zouden allemaal het boek niet gelezen hebben als Alex ons niet had verteld dat het een leuk boek was. We verwachtten echter nog steeds dat het een saai boek zou zijn. Hier hadden we allemaal onze eigen rede voor. Eva vond dat de tekst op de achterkant van het boek al te veel informatie gaf en Amber en ik omdat Alex had vertelt dat het over een dichter ging.

Uiteindelijk vonden we het boek wel allemaal leuk. De verhaalsopbouw was goed te begrijpen en het verhaal zelf was erg leuk. De fantasieën van Emile zorgde er echter wel voor dat het verhaal ingewikkeler werd. Ik vond dat de openplekken in het boek veel spanning veroorzaakten. Het is dus in het algemeen een goed verhaal. Ik vond het wel jammer dat het gedicht zelf ''Pasgeboren Girafje'' niet in het boek stond. 

Ik vond deze opdracht erg leuk. Het bespreken van het boek ging erg goed. Iedereen kon goed zijn zegje doen, we luisterden naar elkaar en we kwamen iedere keer tot een gezamelijke conclusie. Ik heb geleerd een boek goed te analyseren en meer naar te denken over hoe het verhaal nu eigenlijk geschreven is. Het leesniveau drie past goed bij mij. Ik denk dat het geen grote stap wordt naar niveau vier, dus mijn volgende boek zal van dat niveau zijn! 
                                                                                                                                         

dinsdag 29 januari 2013

Verwerkingsopdracht: Why I love this book


Why I (don’t) love Mama Tandoori

Mama Tandoori is een bestseller. Daar is geen twijfel over mogelijk. Het is een boek in proza stijl geschreven. Een hilarische en ontroerende roman over de excentrieke Indiase moeder van de schrijver, Ernest van der Kwast. Zijn droge humor beschrijft eigenlijk een heel tragisch verhaal. De absurde situaties die in het gezin voorkomen, zorgen ervoor dat je het boek in een ruk uit leest. In mijn betoog zal ik vertellen waarom dit boek een bestseller is. Hierbij gebruik ik een paar van de 17 elementen die bestsellers zouden moeten bevatten volgens het opinietijdschrift De Groene Amsterdammer.

Tijdens het lezen krijg je al snel in de gaten dat de personages te lijden hebben onder het extreme karakter van de moeder, ’ Mama Tandoori’. Zij is als jonge vrouw met een enorm liefdesverdriet naar Nederland gekomen en als verpleegster gaan werken. Het is een verknipte en gestoorde vrouw die een aantal dwangneuroses heeft: het kopen van iedere aanbieding en het verzamelen van versleten huisvuil wat in haar ogen nog bruikbaar is en wat ze ooit mee zou kunnen nemen naar India. Het is ook een erg dominante vrouw. Ondanks het feit dat haar man een goed salaris heeft wil zij weinig tot niets uitgeven. (De hoofdpersoon lijdt aan grote innerlijke conflicten en heeft een buitensporig karakter)

Het verhaal roept al snel gevoelens op. Je krijgt vooral erg veel medelijden voor haar echtgenoot en haar zonen. Haar wil is wet en zij hebben een lastig en vermoeiend leven. De zoon beschrijft zijn moeder in het boek als volgt; ‘In een ander leven zou ze een dictator zijn geweest, een despoot die de geschiedenisboeken zou halen.’ (De lezer krijgt gevoelens voor de karakters)

Vooral de kinderen worden ook erg op de proef gesteld, aangezien de moeder erg veel van hen vraagt. Zij stellen haar teleur en zij laat dat ook heel duidelijk merken. De verwachting van de lezer is dan, dat aan het eind van dit verhaal, de kinderen en echtgenoot ook behoorlijk verknipt zullen zijn. (De verwachting is dat het verhaal niet goed af zal lopen)

Je merkte ook wel dat de ik-persoon (de schrijver) het graag anders had gewild, maar met humor, tegen cynisme aan soms, zijn levens verhaal van een afstand bekijkt en er daardoor mee om kan gaan. Pas aan het eind van het verhaal wanneer hij in de ogen van zijn eigen pasgeboren zoontje kijkt voel je zijn pijn. (Show, don’t tell)

Elk conflict beschreven in het boek heeft de moeder gewonnen. Op een absurde manier gaat ze de strijd aan met iedereen die haar in de weg staat. Lukt het verbaal niet te winnen, dan pakte ze haar deegroller en slaat ze er op los tot ze gelijk krijgt. De moeder laat in het verhaal eigenlijk geen ruimte voor tegenstand. De andere personages kunnen niet tegen de moeder op. Dit maakt dat het hele verhaal eigenlijk een groot conflict is. Niet alleen met de personagers in het gezin, maar ook alle personages in de omgeving ondervinden haar probleem. Het gaat uiteindelijk zover dat mensen zich gaan verstoppen op het moment dat ze haar zien. Afkeur hing als een zwerm insecten om haar heen, maar dat deerde haar niet. (In het verhaal gaat het om conflicten en de karakters worden erg op de proef gesteld)

Andere goede kenmerken van een bestseller vind je ook in dit boek. Ten eerste spreekt de titel erg aan en past goed bij het verhaal. Je begrijpt hem pas na het verhaal gelezen te hebben. Ook de omslag is goed; de rode en felle kleur in combinatie met de hete peper staan voor haar karakter. Ten tweede is het boek erg gedetailleerd geschreven. Er zijn geen vage locaties, maar de setting is erg duidelijk.

Het is een zeer grote uitdaging voor de lezer sympathie te vinden voor de moeder. Door de humor in dit verhaal, is het echter meer lach dan traan. Dat maakt dit boek een bestseller.

woensdag 16 januari 2013

Verwerkingsopdracht 2 'Een schitterend gebrek'


 
Een schitterend gebrek van Arthur Japin
 
 
Ik zag haar. Ondanks het ontzettend verschrikkende gezicht voelde ik me erg tot haar aangetrokken. Ik wist niet hoe het kwam. Misschien wat het haar houding die bijna om hulp schreeuwde en mijn aandacht trok. Ik kon mijn ogen niet van haar afhouden en sprak haar aan. ‘Een goede avond mevrouw, zou ik u wat mogen vragen?’ Verward keek ze op. Je kon zien dat ze hier niet vandaan kwam en bekeek me wantrouwig van top tot teen. Ze knikte. ‘Het is een beetje gek om het zo te vragen, maar ik ben ontzettend geïnteresseerd in uw fysionomie. Ik ben namelijk chirurgijn en ben zoek nog een pokkenpatiënt die ik aan mijn studenten kan tentoonstellen. Ik heb mijn studenten beloofd morgen met dit onderwerp te beginnen. Uw zou mij ontzettend uit de brand helpen en uiteraard krijgt u een geschikte vergoeding.’ Zij stemde vrijwel meteen in en we spraken de volgende ochtend bij het anatomisch theater af.
 
Ik zag haar al van verre aankomen. Ik wuifde en ze glimlachte terug. Ik zag dat ze zich ongemakkelijk voelde. Dit gaf me een bepaald onbekend gevoel van binnen. Het was een erg aangenaam gevoel, een soort macht. Ik wees haar naar de bijruimte waar ze zich kon ontdoen van haar kleding. Ik was in de war. Het deed me goed dat je kon zien hoe onzeker ze was en zich schaamde. Het maakte me opgewonden.

Ze kwam het amfitheater binnen. Ik stelde haar op haar gemak en het leek te helpen. Maar toen de studenten de bovenluiken opendeden, zag ik dat ze spijt had van haar beslissing. Dit maakte me gefrustreerd en ik deed er alles aan om haar op haar gemak te laten voelen. Ik had nog nooit zo iets ervaren. Het heerlijke gevoel van macht en toch ook medelijden. Ik kon me niet concentreren op de les en dacht slechts aan haar. Hoe ik meer van haar wilde weten. Hoe ik haar wilde helpen. Hoe ik haar wilde. Na de les volgde ik haar naar de bijruimte waar ze zich omkleedde. Ik bood haar aan de littekens met verzachtende olie te masseren. Mijn handen dwaalde af en ik kreeg wat ik wilde.