De donkere kamer van Damocles

De donkere kamer van Damocles

A. Opdracht 2 ''favoriet fragment''

-Dag tante Fietje!
  -Dag Henri! Arme jongen, arm kind.
Zij kuste hem langdurig, maar zij rook niet lekker.
-Dag Ria!
-Dag Henri.
Zij knuffelde hem even lang als tante, maar rook veel prettiger.
Oom Bart zei: -Hij vindt het fijn dat hij in Amsterdam op school mag. en nu meteen naar ben, Henri! Ria zal je wijzen waar het is.
Ria was negentie jaar. Zij nam Osewoudt mee, zij gingen twee smalle trapjes op en kwamen in een klein kamertje, waar een opgemaakt bed ston. Zij wees hem waar hij ijn kleren kon ophangen en zich wassen. Hij kleedde zich uit en wate zich, maaar toen hij in bd lag, kon hij niet slapen. Hij hoorde zijn oom en tante naar bed gaan en daarna ging de deur open en keek Ria om de hoek.
-Wat is dat? Brandt het licht nog? Slaap je niet?
-Ik ben bang.
Ze deed de deur wijder open en wees op een andere deur die een trapje lager lag.
-Dat is mijn kamer. Je mag straks bij mij komen als je niet kan slapen.
Toen hij bij haar kwam, lag zij in bed.
-Kom bij mij onder de dekens, anders krijg je het koud.
Zij deed het licht uit toen hij in haar bed gestapt was.
-Mijn moeder neemt mij ook altijd in bed.
Hij begon te snikken.
Zij legde een arm onder zijn hoofd.
-Ik heb altijd al graag een broertje willen hebben. Je mag vannachgt bij mij blijven. Niemand merkt het. Trouwens pappa vindt alles goed, zegt hij altijd.
-Hij wou mij niet vertellen hoe het was gebeurd. Wil jij het ij niet vertellen?
-Ik weet het ook niet precies, Henri. Je moet aan die dingen niet denken.
-Ik zou het graag weten.
-Vind je niet dat mijn haar lekker ruikt?
-Ja het ruikt lekker, maar ik ben bang.
-Je moet gaan slapen
-Ik kan niet slapen.
-Jij bent nog een kleine jongen.
-Nietwaar. Ik ben een grote jongen, maar ik ben klein voor mijn leeftijd, dat kan ik niet helpen.
-Zo? Ben jij al een grote jongen? Weet je dat wel zeker? Als jij zo'n grote jongen bent, dan moet jij mij eens een kusje geven.

Dit fragment sprak mij erg aan. Vooral omdat je in dit fragment al een belangrijke persoonseigenschap ziet van de hoofdpersoon,  Henri Osewoudt. Hij is namelijk geen doorzetter. Alles gaat hem vrij gemakkelijk af en hij neemt daar ook genoegen mee. Op het eerste gezicht vond ik het eigenlijk een vrij raar stuk tekst, maar het maakte mij ook wel nieuwsgierig. Wat voor persoon is Henri?  Wat voor persoon is Ria? Je leest dat ze zijn volle nicht is. En Ria gedraagt zich dan wel als familie in het eerste gedeelte van het fragment, maar die laatste zin wekte bij mij een hoop verwarring op. Zij is negentien. Wat is er met haar aan de hand dat ze zoiets doet? Henri is daar pas 12. Hij is nog een kind. Je begrijpt dat die Ria niet helemaal honderd procent gezond is. En deze gebeurtenis doet veel meer met Henri dan dat je denkt. Ze geeft hem het idee dat wat ze doen totaal normaal is. Henri heeft helemaal geen gevoelens voor haar. Terwijl hij wel sinds dat moment iedere avond de liefde met haar bedrijft.  Later lees je dat Henri zich afvraagt waarom Ria geen ander heeft van haar leeftijd, iemand die bij haar past, in plaats van  haar volle neef van 7 jaar jonger. Hij ontdekte dat ze ongelooflijk lelijk was. Maar toch bleef hij bij haar. Hier herken je die eigenschap van hem in. Hij nam genoegen met haar.

Ik denk niet dat dit fragment gedramatiseerd, geanimeerd of begeleid moet worden door muziek. Alleen voorlezen is al genoeg, want dit is niet een heel spannend of indrukwekkend fragment.